کد مطلب:162451 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136

ابوبکر حسینی
سید ابوبكر بن شهاب علوی حسینی حضرمی، نسبت او به امام جعفر صادق علیه السلام می رسد. او به سال 1262 ه.ق. در قریه ای از بلاد حضرموت متولد شده و به سال 1341 ه.ق. در حیدرآباد دكن از بلاد هند وفات یافته است.



1. فهاجت جماهیر الضلال و أقبلت

بجیش لحرب ابن بتول عرموم



2. و حین استوی فی كربلاء مخیما

بتربتها أكرم به من مخیم



3. ابت نفسه الشماء الا كریهة

بموت بها موت العزیز المكرم



4. هو الموت مر المجتنی غیر انه

ألذ و أحلی من حیاة التهضم



5. و قارع حتی لم یدع سیف باسل

بمعترك الهیجاء غیر مثلم



6. هی الفتنة الصماء لم یلف بعدها

منار من الایمان غیر مهدم [1] .



1. مردم گمراه به صورت یك لشكر بزرگ با هیجان برای جنگ با پسر بتول پیش آمدند.

2. تا اینكه او در زمین كربلا خیمه زد. چه خیمه زننده ی بزرگواری بود!

3. نفس بزرگوار او تسلیم نشد و مرگ با عزت و كرامت را برگزید.

4. ثمره ی مرگ تلخ است. ولی اینگونه مردم لذتبخش تر و شیرین تر از زندگی با خواری است.

5. در جنگ آنقدر شمشیر زد تا اینكه همه ی شمشیرهای جنگاوران دشمن كند شد و تیزی لبه های آنها از بین رفت. (با همه ی جنگاوران نبرد كرد)

6. بعد از این فتنه ی كور، هیچ ستونی از ستونهای ایمان سالم نماند.



[1] همان، ص 296.